Εμείς ποτέ δεν ανάψαμε φωτιά στο τζάκι. Το είχαμε τους χειμώνες να μας περιμένει, να το κοιτάμε να το χαιρόμαστε. Και να βάζουμε εκεί τις barbie να κάθονται ανυποψίαστες...
Μια φορά λοιπόν(δεν ήταν μονάχα μία) βγήκε ένα περιστέρι μέσα απο το τζάκι μας. Φτερούγιζε νευρόσπαστα σ' όλο το σπίτι, κουτουλώντας με μανία το ταβάνι και τα τζάμια, ψάχνωντας για ουρανό. Καθώς χαστούκιζε με δύμανη τον αέρα, σκεφτόμουν, πως αν είχε ανθρώπινη φωνή, θα ούρλιαζε σπαρακτικά κι ενδεχομένως θα κουτσουλούσε το πολυθρονάκι μου μπροστά απο την τηλεόραση.
-σήμερα είχε ηλιο κι εγώ διάβαζα τι σημαίνει "σολιψισμός"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου