Τρίτη 17 Νοεμβρίου 2015

Παγκράτι 37.6

Εμείς ποτέ δεν ανάψαμε φωτιά στο τζάκι. Το είχαμε τους χειμώνες να μας περιμένει, να το κοιτάμε να το χαιρόμαστε. Και να βάζουμε εκεί τις barbie να κάθονται ανυποψίαστες...
Μια φορά λοιπόν(δεν ήταν μονάχα μία) βγήκε ένα περιστέρι μέσα απο το τζάκι μας. Φτερούγιζε νευρόσπαστα σ' όλο το σπίτι, κουτουλώντας με μανία το ταβάνι και τα τζάμια, ψάχνωντας για ουρανό. Καθώς χαστούκιζε με δύμανη τον αέρα, σκεφτόμουν, πως αν είχε ανθρώπινη φωνή, θα ούρλιαζε σπαρακτικά κι ενδεχομένως θα κουτσουλούσε το πολυθρονάκι μου μπροστά απο την τηλεόραση.


-σήμερα είχε ηλιο κι εγώ διάβαζα τι σημαίνει "σολιψισμός"

Πέμπτη 12 Νοεμβρίου 2015

επέκεινα

"Ήταν δεν ήταν ερχόταν έφευγε έφυγε ως ένα."

Ήθελα έναν έρωτα και έβλεπα μια πόλη.

Ένα βράδυ του Αυγούστου, θυμάμαι να φοράω το αδιάβροχό μου και να λέω φωναχτά πως τους έρωτές μου τους κρατάω πάντα υγρούς μέσα μου. Γι' αυτό είμαι καταδικασμένη να βασανίζομαι για πάντα απο δαύτους.

Μέσα σ'ενα μεγάλο και φωτεινό πεδίο κραδασμού και δόνησης είδα με όλη τη νηφαλιότητα που μπορεί ν'αντέξει το μυαλό μου πως δεν ταιριάζεις με την πιο πιθανή πιθανότητα.

Κι αφού σε αθώωσα απο εμάς γιατί το χρειαζόσουν, σκέφτηκα πως οι μυρωδιές είναι όντως για τους άλλους.

Και πως είχε βρέξει τελικά.

Βάλσαμο


τίποτα πια δεν είναι δικό μου
θα' ναι για την μοναξιά που κουβαλάω
τιμωρία η προσμονή
αφού δεν χορταίνουν τα μάτια μας
απλώνω το χέρι και σου χαιδεύω το πρόσωπο
να σε δω να ευχαριστιέσαι την αφή
άτιμη τρυφερότητα κουλουριασμένη γυμνή
ζητώντας πάντα ανταλλάγματα
κορόιδεψέ με όσο θές
με ομόρφυνες!




"Γιατί μίλησα πάντα, θα μιλώ πάντα για πράγματα που ποτέ δεν έχουν υπάρξει, ή που έχουν υπάρξει εάν θέλετε και θα υπάρχουν πιθανώς πάντοτε, αλλά όχι με την ύπαρξη που τους δανείζω."

Ε

Είμαι σχεδόν σίγουρη πως θα με κοροιδέψεις τώρα.
Δεν είμαι σίγουρη αν θα μ'αρέσει αυτό που θα γράψω.
Απλά είμαι σίγουρη πως τύλιξα έναν χρόνο μέσα σε τρεις αίθουσες και έτρεχα ένα καλοκαίρι να γεμίσω, με σκοπό ν' αδειάσω πάλι σ' αυτές.
Σίγουρο: τον βγάλαμε τον χρόνο γλυκέ μου φίλε!
Επίσης σίγουρο: εγώ και πάλι θα σου γδύνομαι.
     νααντεχειςναθυμασαινααγαπας


ευχαριστώ που έτυχες και πέτυχες

Δευτέρα 20 Ιουλίου 2015

"(...) erotic displays of mental confusions"

Κάθε φορά που με στενοχωρείς προσπαθώ να υπενθυμίζω στον εαυτό μου οτι δεν έχω καμία υποχρέωση απέναντι στην αγάπη που μας δένει τόσο σφιχτά. Κρίμα να μοιάζει ανεπαρκές το πιο ελευθεριακό συναίσθημά μας! Κι αν εσύ μετανιώνεις διαρκώς τον εαυτό σου, τότε κι εγώ θα μπορούσα να σε αφήσω να με αφήσεις να αφήσουμε την αγάπη μας κάπου,  πριν την λιώσουμε.
Να είμαστε αρκετοί. Κι αυτό να μην είναι λίγο.


Κυριακή 28 Ιουνίου 2015

(δι)αφανής μεμβράνη

σκέφτομαι γραμμές.
Τώρα πάλι θα γίνει αυτό που γίνεται κάθε φορά.
Καταπίνεις μ'ένα χαμόγελο το θέμα, αλλιώς όλο αυτό θα καταλήξει μια ακόμα λυπητερή ιστορία.
Άντε άντε!Τράβα να βρεις τρόπους να πνίξεις μια αίσθηση, για να μην σε πνίξει αυτή.
Μα...παρακαλώ περάστε!
Πουλάμε σήμερα.

τελικά τι γίνεται ρε παιδάκι μου; αυτό το πράγμα σε τρώει για μεζέ και μετά τους πιστεύεις που σου λένε πως έτσι μαθαίνεις περισσότερα πράγματα για σένα, ή μήπως απομακρύνεσαι όλο και πιο πολύ απο κάθετι δικό σου και τρέχεις και γυρεύεις; τρέχα γύρευε αφού σ'αρέσει!
εμένα μου θυμίζει ένα όνειρό μου που ήμουν ένας άλλος εαυτός που περίμενε τον προηγούμενο να'ρθει να τον φτύσει.

Τετάρτη 22 Απριλίου 2015

σουτιεν

την τρίτη φορά που θα με δεις, να μου δώσεις πίσω το ψαλίδι μου και να μου ψιθυρίσεις πως η ειλικρίνεια είναι γλυκιά και πίνεται με καλαμάκι σαν γρανίτα φράουλα

Μέχρι τότε εγώ, θα συνεχίσω να ψάχνω ένα μέρος όπου θα αισθάνομαι αθώα.


Σάββατο 11 Απριλίου 2015

"Je reviens toujours" είπε και ξείπε

vol 1)
Οδηγίες εμπεριέχονται στο κουτί συσκευασίας.

Μάλλον θυμάμαι ν' αναπαύομαι στις ικανότητες κατανόησης και καθοδήγησης του συμπαίκτη χωρίς κάποια ιδιαίτερη απαίτηση εξήγησης αλλά με μια ελαφριά εμπιστοσύνη στην πορεία του παιχνιδιού, να μας καταστήσει αξιόλογους και φίνους παίκτες.

vol 2)
αφήνω πίσω μου μικρούς κύκλους
να μου θυμίζουν να πιστεύω
σ'εκείνον τον εαυτό μου που
κρύφτηκε για ν'αδειάσει ο χώρος
μήπως και τρυπώσει μια νέα ζωή

Αν θες, να μ'αγαπάς σαν να είμαι μια φρέζια, εντάξει;

Πέμπτη 22 Ιανουαρίου 2015

"Πόσες φορές πρέπει να πω τί αγαπώ,πως τ' αγαπώ"

Σηκώθηκε νωχελικά και άνοιξε το παράθυρο.

Το θυμήθηκα το συναίσθημα.
Ματαιότητα.
Μόνο που.
Θα μπορούσες, σε παρακαλώ, να διαβάσεις τις σκέψεις μου; Δυνατά και καθαρά, χωρίς διακοπή.
Θα ήθελα να σ' ακούσω να λες όλ' αυτά που δεν μπορώ να ονομάσω.

Γύρισε πάλι πίσω και ξάπλωσε δίπλα της.
Η αφοσίωση σε παίρνει γλυκά απο το χέρι και σε οδηγεί στο εγωισμό, σκέφτηκε.

Αναγνώστες