Αυτή δεν θα είναι μια ερωτική ιστορία.
Εγώ είμαι πολύ ερωτευμένη.

χρόνια πολλά χρόνια καλά

Όλοι έχουμε ένα κουτί με δύναμη κάπου κρυμμένο. Εγώ επέμενα να το πάρω μαζί μου όταν έφυγα. "Όχι μη! Θα φτιάξεις άλλο εσύ." είπαν. Το βρήκα λοιπόν αυτό που έμεινε εδώ, τυχαία, ψάχνοντας ένα ψαλίδι να κόψω μια κλωστή. Γεμάτο. Όταν λίγο λίγο αδειάζει, εκείνοι εκεί οι δυό μου το ξαναγεμίζουν και το κρύβουν πάλι γρήγορα να μην το δω και τρομάξω. Επίτηδες το κάνουν! Ώστε κάθε βήμα που θα με απομακρύνει , θα γεννά όλο και περισσότερη ευγνωμοσύνη και αγάπη.

"Να είσαι ζωντανή!" είπα στην Ξένη μου. Και μακάρι να το λέω πιο συχνά, σε σένα και σε μένα και σε κείνους.

Δεν την έκοψα την κλωστή τελικά.

Σφίξε την όμως εσύ αυτή τη φορά. Βρες τη δύναμη στο δικό σου το κουτί

ή πλησίασε και ζήτα λίγη κι απο μένα.

θυμηδία

Λες και γράφω για να σβήσω

τις λέξεις που θα έλεγα

τις σιωπές που κρύβονται όταν με κοιτάς.

Λες και κοιμάμαι για να ξυπνήσω

εμένα για σένα

όλα τα ψιθυριστά "ευχαριστώ".

Λες και φοβάμαι για να γίνω γενναία

μ' εκείνο που επιλέγω ν' αγαπώ

τα σημάδια μου τα φανερά και τ' αφανέρωτα.

Λες και δρω για ν' αντιδράσω

στη θλίψη που μουδιάζει

το δικό μου ανικανοποίητο.

Χορός πεινασμένος, σκορπισμένος, ειλικρινής.

Σηκώνοντας το κεφάλι ψηλά, περιμένοντας να στάξει μέλι απ' το ταβάνι

να γλυκαθεί το σώμα ν' ανασάνει.

Λες και γίνομαι εγώ για να γίνουμε εμείς.

Ημιτελής σαν όνειρο ...