Τρίτη 27 Μαΐου 2014

"Η μνήμη καθηλώνεται σ' αυτό που δεν συμβαίνει."

Είμαι καταδικασμένη να σε βλέπω να φεύγεις μακριά απο την ιστορία. Απο κάθε ιστορία που μας διηγείται χώρια.
Μόνη μας επαφή, τα μάτια. Έχεις εκείνα τα μάτια που θα μπορούσα ν' αγαπώ για πάντα.
Όμως μου στερείς μια ευγνωμοσύνη που είναι απαραίτητη για την δική μου ύπαρξη.
Είναι σαν να φταις γι αυτό το πράγμα που' χεις μέσα σου κι έχει έρθει τόσο κοντά μου. Σαν να φταίς για την παράδοσή μου.
Αρνούμαι να πιστέψω πως δεν φταίς.
Πως θα είσαι παντοτινά αθώος.

Τρίτη 20 Μαΐου 2014

home i'll never be


Κι εκείνη την ώρα ένιωσα σαν να τον μύριζα πάνω μου. Ανάμεσα στα δάχτυλά μου, στην ανάσα μου, στις άκρες των μαλλιών μου. Λες και η μυρωδιά του ξάπλωσε πάνω μου και δεν θα φύγει παρά μόνο αν γδάρω το δέρμα μου, ή αν σαν φίδι το αφήσω πίσω. Αργά αργά, σαν αρρώστια, νιώθω μια αηδία γι’ αυτόν  τον κόσμο, που μας κλείνει όλους σε μια σκοτεινή ντουλάπα και ανακατεύει τις μυρωδιές και τις φωνές μας. Φρίκη! Οι σκέψεις μου δεν είναι πια δικές μου. Τις δανείζω και μετά τις ζητάω πίσω από δειλία. Κοιμάμαι, μα κι ο ύπνος μου με ξερνάει, αφήνοντάς με στο κρεβάτι μόνη και βαριά, θυμίζοντάς μου πως δεν έχει τ' όνειρο χώρο και για μένα. Είναι άδικο να είσαι παντού και να μην μπορώ να σε βρω πουθενά.
Στις δικές μου λέξεις από α
το α είναι στερητικό.

Πέμπτη 8 Μαΐου 2014

μη με λησμόνει

Τα μυστικά τα φυλάμε κάπου ζεστά κι απείραχτα.

Ίσως και να κρύβεσαι κάπου στις πτυχές των χειλιών μου.
Ίσως και να στάζεις απ' τα μάτια μου για να κυλήσεις έξω απο μένα.

Μια μουτζούρα, σαν πιτσιλιά. Μια τιμωρία. Να βρω το σχήμα σου, το περίγραμμά σου. Για να σε κοιτάζω και να σε καταλαβαίνω. Τί είσαι. Τί δεν θα γίνεις ποτέ.
Ποιά θα είναι άραγε η γεύση σου όταν παλιώσεις μέσα μου;

Το μυστικό σαν μαρτυρήσεις, κάντο δυο φορές.
Μια για σένα. Κι άλλη μια για σένα και μόνο.

Αναγνώστες