Είμαι καταδικασμένη να σε βλέπω να φεύγεις μακριά απο την ιστορία. Απο κάθε ιστορία που μας διηγείται χώρια.
Μόνη μας επαφή, τα μάτια. Έχεις εκείνα τα μάτια που θα μπορούσα ν' αγαπώ για πάντα.
Όμως μου στερείς μια ευγνωμοσύνη που είναι απαραίτητη για την δική μου ύπαρξη.
Είναι σαν να φταις γι αυτό το πράγμα που' χεις μέσα σου κι έχει έρθει τόσο κοντά μου. Σαν να φταίς για την παράδοσή μου.
Αρνούμαι να πιστέψω πως δεν φταίς.
Πως θα είσαι παντοτινά αθώος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου