Όλοι έχουμε ένα κουτί με δύναμη κάπου κρυμμένο. Εγώ επέμενα να το πάρω μαζί μου όταν έφυγα. "Όχι μη! Θα φτιάξεις άλλο εσύ." είπαν. Το βρήκα λοιπόν αυτό που έμεινε εδώ, τυχαία, ψάχνοντας ένα ψαλίδι να κόψω μια κλωστή. Γεμάτο. Όταν λίγο λίγο αδειάζει, εκείνοι εκεί οι δυό μου το ξαναγεμίζουν και το κρύβουν πάλι γρήγορα να μην το δω και τρομάξω. Επίτηδες το κάνουν! Ώστε κάθε βήμα που θα με απομακρύνει , θα γεννά όλο και περισσότερη ευγνωμοσύνη και αγάπη.
"Να είσαι ζωντανή!" είπα στην Ξένη μου. Και μακάρι να το λέω πιο συχνά, σε σένα και σε μένα και σε κείνους.
Δεν την έκοψα την κλωστή τελικά.
Σφίξε την όμως εσύ αυτή τη φορά. Βρες τη δύναμη στο δικό σου το κουτί
ή πλησίασε και ζήτα λίγη κι απο μένα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου