Πέμπτη 12 Νοεμβρίου 2015

επέκεινα

"Ήταν δεν ήταν ερχόταν έφευγε έφυγε ως ένα."

Ήθελα έναν έρωτα και έβλεπα μια πόλη.

Ένα βράδυ του Αυγούστου, θυμάμαι να φοράω το αδιάβροχό μου και να λέω φωναχτά πως τους έρωτές μου τους κρατάω πάντα υγρούς μέσα μου. Γι' αυτό είμαι καταδικασμένη να βασανίζομαι για πάντα απο δαύτους.

Μέσα σ'ενα μεγάλο και φωτεινό πεδίο κραδασμού και δόνησης είδα με όλη τη νηφαλιότητα που μπορεί ν'αντέξει το μυαλό μου πως δεν ταιριάζεις με την πιο πιθανή πιθανότητα.

Κι αφού σε αθώωσα απο εμάς γιατί το χρειαζόσουν, σκέφτηκα πως οι μυρωδιές είναι όντως για τους άλλους.

Και πως είχε βρέξει τελικά.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Αναγνώστες