Τετάρτη 26 Μαρτίου 2014

24.03.14

Ξαφνικά σε θυμήθηκα, ξαπλωμένη εκεί, στο κρεβάτι της αποστείρωσης.
Φόβος ναρκωμένος, ανακατεμένος με ιώδιο και δάκρυα.
Εμείς ν' αντικαθιστούμε τις αμυγδαλές σου με παγωτό κι εσύ να τεντώνεις τα χεράκια σου ζητώντας εκείνο το φιλί που δίνει ο Νίκος στο κούτελο και λιώνουν όλοι οι πόνοι.
Εγώ πάντα εκεί στο πλάι, έτοιμη για τη στιγμή που θα με ζητήσεις και θα θες εμένα πριν απ' όλα!
Θυμάμαι να εύχομαι να σε βρεί σύντομα και πάλι η μυρωδιά σου.

Προχθές κοιτούσα το σημείωμα που είχες αφήσει πάνω στο γραφείο, να το δω μια απο τις Κυριακές που τόσο βασανίζομαι.
"...να το ξέρεις οτι μπορεί να μην σου δείχνω όλη την αγάπη μου αλλά σ' αγαπάω πιο πολύ απο όλους!!!"

Κάποια στιγμή που θα συναντηθούν τα μονοπάτια μας, θα καταλάβεις πόσο σ' αγαπώ και πόσο σ'ευχαριστώ που υπάρχεις!

χρόνια πολλά Μαριάκι



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Αναγνώστες