ένα κουβάρι εγώ κι η τύχη μου, με την άκρη του δεμένη στο μικρό σου δαχτυλάκι που βουτάει κρυφά στις αισθήσεις μου και τις τσιμπάει μία μία, να χαχανίσουν να στροβιλιστούν και να χοροπηδήσουν μακριά απο' μένα κι απο κάθετι δικό μου ξυπνώντας με χωρίς ανάσα να βγώ να τις γυρέψω γλιστρώντας στην κοιλιά σου κατακυλώντας στα πλευρά σου φτάνοντας στον λουκουμαδένιο σου κόκκυγα για να ξεκινήσω μια ιστορία χωρίς τέλος σκαρφαλώνοντας στην πλάτη σου ελαφριά σαν ένα χνούδι αφήνοντας πίσω μου μικρά μυστικά για να ξαναβρώ τον δρόμο μέχρι το πίσω μέρος του αυτιού σου το ζεστό και το απάτητο, να λύσω εκεί τον αναστεναγμό που είχα ξεχάσει μέσα μου δεμένο να μπλεχτεί με τον καπνό σου περιμένωντας να γρατζουνίσει την φαντασία σαν πεινασμένος γάτος έξω απ'την πόρτα
μαζεύω ψίχουλα για να φτιάξω ένα ψωμί
απο το οποίο εσύ θα φας για μια λιγούρα
και για μένα ούτε ψύχα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου