φαντάσου βροχή
φαντάσου κορμιά διψασμένα
γυμνά γόνατα
γυμνοί αστράγαλοι
αισθήσεις που περιμένουν καρτερικά την σειρά τους
κρεμασμένες στην άκρη του σεντονιού
βροχή
την ακούς
την μυρίζεις
την νιώθεις
νομίζεις πως την βλέπεις
εκείνη σε υγραίνει
σε ποτίζει
παρούσα
κι εγώ;
εμένα άραγε με βλέπεις;
άσε με να σε ποτίσω
παρούσα
κάθε που βρέχει, μια μικρή ηδονή βγαίνει απ΄την κρυψώνα της
ανάσες ξαπλωμένες στο παγωμένο τζάμι
θάμπωσα κι εγώ
διαφανής και ανακλαστική
φαντάσου μια ανάμνηση
δική σου και δική μου
χαρησέ μου τη!
τώρα που κλαίει ο ουρανός
εγώ δεν έχω δάκρυα
για φαντάσου...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου