μετά την τρικυμία

Καινούργια μορφή.Πέτρινη.Σιωπηλή.
Ένας μόνο αναστεναγμός.Ένας που θυμίζει σπαραγμό.
Ήταν την ώρα που χόρευα,που σαν μια σταγόνα μέλι,έπεσε στο ξύλινο πάτωμα.
Επιστροφή στο ίδιο μεθυσμένο μονοπάτι.
Καταργώ ένα εσύ.Πλάθω άλλο ένα εγώ.
Τις απαντήσεις μου,τις κρύβω σ'ενα παραμύθι ανείπωτο.
Εκεί θ'ανήκουν.Μία,δύο,τρεις...
Κοροιδεύω τους φόβους μου.
Ξεγελώ τη γύμνια.
Ανοιχτά τεντωμένα χέρια.
Αχόρταγα.
Αναζητούν την λήθη.


Να ένα μυστικό!
Μ'έχασα για να με χάσεις.