Δευτέρα 21 Οκτωβρίου 2013

Μείον δύο

Με προστατεύει μια πόλη.
Ένα σπίτι που μυρίζει γαλλικό καφέ και ξύλο.
Με προστατεύουν τρεις αγκαλιές.
Μια ξαφνική αίσθηση πληρότητας όταν, τη στιγμή ακριβώς που βλέπεις κάποιον, καταλαβαίνεις πόσο πολύ σου είχε λείψει.
Με προστατεύουν οι σκέψεις σου, που τις διαβάζω όταν λείπεις και νιώθω τυχερή που είμαι φτιαγμένη απο σένα.
Με προστατεύουν λόγια.
Θέλει λίγη περισσότερη δύναμη να κοιτάς κάποιον στα μάτια όταν σου λέει κάτι υπέροχο...
Ευγνωμοσύνη σε πολλές, καινούργιες μορφές.
"Να γίνεις σπουδαία. Μην το ξεχάσεις."

Τώρα τελευταία περπατάω στο μονοπάτι που μου ζωγραφήσατε και χρησιμοποιώ δεύτερο πληθυντικό.
Δεν σας φαντάζομαι. Ευτυχώς δεν σας ονειρεύομαι.
Κι ένας "Hopper" θα μείνει έτσι όπως ήταν, τυλιγμένος
με αγάπη.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Αναγνώστες